Мен 14 жастамын. Менің сырласым жоқ, тіпті анаммен де сырласа алмаймын. Достарымда саусақпен санарлық. Негізгі тақырыпқа көшсек, былай:"анам және әкем мені қызы деп санамайтын сияқты, ұрысады, ананың қызы дым жақсы, бізге ондай қыз қайдан бұйырсын" деп, ашуымды келтіреді. Отырып алып мені жамандайды, үй шаруасына қарамайды деп, өткен-кеткеннің бәрін бетке басады. Кейде шыдамай жылап жіберемін, кейде ата-анаммен ұрсып қаламын, немесе қырсығып аламын. ( Торпақтар өте жаман қырсық ) Кейде сені неге тудық, жұмсау үшін тудық, бір пайдаң тимесе сенің түккеде пайдаң жоқ, көзімізге көрінбе дейді. Қолындағы нәрсесін лақтырады, кейде өлтіремін дейді. ЕГЕР ЖАҚСЫ ЖАҒЫН КӨРЕ ТҰРА, ЖАМАН ЖАҒЫМДЫ КӨП АЙТАТЫН, АТА-АНАМ, АНАНЫҢ КЫЗЫ, МЫНАНЫҢ ҚЫЗЫ ДЕП, ҰРСАДЫ. АЙТЫНЫЗДАРШЫ, ЕГЕР СОЛАЙ ӨЗГЕЛЕРДЕН КЕМСІТІП, КЕМІТІП СӨЙЛЕСЕ КІМНІҢ ЖҰМЫС ЖАСАУҒА ҚҰЛШЫНЫСЫ АРТАДЫ?