Маған Сүйінбай Аронұлының өлеңін талдап беріңізші
Жақсы жігіт ел - жұртының қаласындай, Жақсы әйел әмме жұрттың анасындай. Жақсыға ешкімнің де жаттығы жоқ, Көреді бәрін де өз баласындай. Жақсы жігіт сөзіне сақ тұрады, Қыранның қырдан байқар баласындай. Жаман парқы жақсымен бірдей емес, Жақсы жігіт елінің ағасындай. Жақсының сөзін әркім пайдаланар, Миуалы алма, өріктің ағашындай. Жаманның көкірегі - көр, көзі - соқыр, Жүрер жолдан тал түсте адасып - ай. Жақсы адам қай жерден ажырайды, Жақсымын деп бәрі жүр таласып - ай. Жамандар - өтірікші, өсегі көп, Ел-жұрттың іріткі салар арасына - ай. Жалған сөзбен бықсытар ел арасын, Жанбай қалған ағаштың шаласындай. Соқтығып әркімге бір ұрынады, Сиырдың тентек болған танасындай. Сондай жанның ешкімге сүйкімі жоқ, Жылқының қотыр болған аласындай. Жақсы адам елдің басшы серкесіндей, Жұғымды болар елге еркесіндей. Жақсының жүзі жылы, сөзі майда, Халқымның қалың жүнді көрпесіндей. Жақсы болар баланың жүзі жақсы, Орыстың күймей піскен бөлкесіндей. Жақсыға үлкен-кіші бәрі жақсы, Жасынан бірге өскен еркесіндей. Жақсы кісі көрінер жыл құсындай, Жаман адам балтаның ұңғысындай. «Олақтан салақ жаман» ─ деген мақал, Жамандар түзей алмас тұрмысын -ай. Жақсы адам алысты жақын етер, Беттескен екі таудың тұрғысындай. Жамандар өсек-аян айтып жүрер, Ешкімнің білмесе де қылмысын-ай. Жаманның кеудесі үлкен, сөзі кесек, Ақылы ауысқан адамның жындысынд - ай. Екеуін салыстырып әдейі айттым, Қажетін қолданарсың тұрмысыңа - ай.
