Өз-өзіме жыным келеді. Не деуші еді, «тұзы жеңіл диді маа», короче әр нәрсеге ұрыншақ адам болып шықтым. Соңғы кезде қолыммен істемегенімді, мойныммен көтеретін тірліктерім көбейіп кетті. Қазір ата-анамнан жалғыз өзім алыста болғандықтан ба, әр нәрсеге ұрынып жүрмін, туыстарыма басымнан өткеннің бәрін айта берсем, уайымдайды әрине. Ұрыншақ деп отырғаным, соңғы 4айдың ішінде ұрынған пәлелерімді санасам шашымнан көп. Әрбір ұсақ-түйектің артын аңдып өлетін болдым, жыным келетіні де осыдан. Ни че өйстіп-өйстіп пысықтанатын шығармын десем, банкрот болатын болдым. Айтыңдаршы басқа не істей аламын. Әлде менің аңғал, ситуациядан шыға алмайтынымның кесірі ма кен, бір жерде тырп етпей отыра бергім келмейді, ал онда қимылдайын десем как всегда жап-жаңа кедергі дайын тұрады да тұрады. Не жағдайлар болғанының бәрін жазсам, күлкім келеді. Тек бір осындайдың алдын алатын оқып отыратын сайт болса жақсы болар ед.
