Қыз баланың ерте жасынан күйеуге шығып кетіп жатқаны осыдан. Әрине оның дұрыс жақтары да, бұрыс жақтары да бар. Дұрыс жағы: Неғұрлым ерте күйеуге шықса, ол соғұрлым ерте есейеді. Бәрін ерте үйренетін болады. Салт-дәстүр сақтауды, тамақ дайындауды бәрін бәрін үйреніп алады. Бұрыс жағы: Оған білім керек. Жолдасы ғана жұмыс істеп, ақша табу мақсат емес. Өзі де қызмет етіп, көңілін басқа нәрселерге де аудару керек. Ертең күйеуге шығып, тек үйдің шаруасын істеп жүре беретін болса, онда оның психикасына әсерін тигізеді. Ал енді жүруге келсек, 1998 жылғы қыздарға тым ерте. 8 сыныпқа баратын болса, онда арасына түсуіңді өз басым құптаймын. Рас, біздерде 8 оқып жүргенде, қатты ғашық болдық, смс емес хат жаздық, құшақтап емес денемізді тигізіп сағынышымызды бастық (Шаншар театрының директоры Уәлибек ағамыз айтқандай). Ал қазір оның біріде жоқ. Олар бір бірін шын ұната ма осыдан байқауға болады. Қазіргі жастарға екі қой бір теңге. Мүмкін еріккеннен көңіл жарастырып жүрген шығар!? Біреумен жүру модаға айналып кеткендей санап жүргісі келетін шығар!? Неде болса көз қырыңды салып жүргенің абзал. Махаббатты 10-11 сыныпқа келгенде ойлауға болады деп ойлаймын.
