Сәлем! Мен бір қызбен таныстым,бірден ұнаттық, жүрдік. Оның ата-анасыменде таныстым. Біз болашағымызды жоспарлап, кейін қайда тұрамыз деген сияқты сұрақтарға да мән бере бастадық. Барлығы керемет еді. Күндердің күнінде сезімге де берілдік. Бұл жағдайдан кейін бір-бірімізге деген сезім мүлдем күшейе түсті. Бірақ ол мені қатты қызғанатын. Тіпті автобуста жанымда бір қыз отырса соғанда қызғанатын. Содан ол университет бітіріп Рессейдің Екатеринбург қаласына магистратураға түсті. Басында ол жаққа баруға ұрықсат бермеп едім,кейін келістім. Өйткені мен оған қатты сендім! Ол кетті, мен қалдым. Телефон арқылы,агент,скайп арқылы хабарласып отырдым. 2ай өтті бәрі жақсы. Содан ол маған айтпай клубқа баруды шығарыпты,менен жасырып жаңа әлем ашып алыпты. Қатты ұрсыс болды. Сол қылығын біле тұра мен оны кешірдім. Себебі оны мен қатты жақсы көрем. Содан қайта достастық. Тағы бір ұрсысқанда ол маған жүрмей-ақ қойықшы деді. Мен жарайды деп келістім. Бірақ жүрегім қатты ауырды. Онсыз маған өмір жоқтай көрінді. Шынымды айтсам ер басыммен мен жыладым. Бір апта хабарласпай кеттім,олда. Тағы бір апта өткеннен кейін өзі хабарласты. Артынан мен хабарластым. Сөйтіп қайта жүрдік. Менің қуанышымда шек болмады. Бірақ мені жақсы көресіңбе деп сұрасам "білмеймін " деп жауап береді. Алматыға қайтқаннан кейін мүмкін қайта сүйіп кетерсің десем"мүмкін" деп қоя салады. Мен оны тастайын десем,жүрегім жібермейді,оның үстіне болары болды,оның ертеңгі өміріне алаңдаймын. Енді не істесем болады достар?
