Жалқаулық – тәфрит, ал асығу – ифрат. Жалқаулық – қазір жасалуы керек болған істі кешіктіру, кейінге қалдыру деген сөз. Хадис шәрифте: «Тәсуиф еткен (қайырлы іс жасауды кейінге қалдырған) адам құриды»делінген. Асығып, ол істі ойланбай істеу ифрат. Асыққан адамда босаңдық және жабырқаңқылық пайда болады. Қайырлы істі орындау үшін асыққан адам, ол ісі кешігетін болса жабырқауға, үмітсіздікке түседі. Дұға етеді, дұғасының дереу қабыл болуын қалайды. Дұғасы кешіксе, дұға етуді тастап қояды, мақсатынан мақрұм қалады. Асыққан адамның ықыласы, тақуалығы бұзылуы мүмкін. Күмәнді нәрселерге, тіпті харамдарға кіруі мүмкін. Өйткені хадис шәрифтерде былай делінген:
«Асығу шайтаннан.» (Тирмизи)
«Асыққан адам қателеседі.» (Бәйһақи)
Кейбір нәрселердің ережеге бағынбайтын ерекшеліктері болатынындай, асығудың да ережеге бағынбайтын кездері болады. Кейбір кездерде асығу сүннет болады.