Абай ата Абайлар бар бірақ сені сағынды.
Ұлы бейнесі жоқ, ұрпақ сорлайдыма?
Биік ұшса қырандар болмайдыма?
Мұраларын Абайдың оқымасақ,
Өкініш мұң өзекке толмайдыма?
Орынсыз мақтанбағанда ұлы Абай,
Тұлғаң биік санамызда тұрады-ай.
“Сегіз аяқ” сегіз түрлі ойды айтып,
Өлеңнен күмбез сарай құрады-ай.
Қоғамға таза арлы ақын керек,
Ақынды дәріптейтін халқым демек.
Заманында ұлы ойшылым хакім еді,
Бүгінгі бұл Абайлар хақын жемек.
Бұл алашым қиналады күрсініп,
Бүгінгі аш Абайлардан түршігіп.
Түршігеді ! себебі жемқор бәрі,
Бұзылып қоғам, айныды тіршілік.
Көбейіп атақ құмар өнерпаздар,
Азайды жанға жайлы өлең саздар.
Әйтеуір тума біткен дарындар,
Бөтен сөзбен былғаған жағымпаздар.
Ұлы Абайым шындықтан жасымайтын,
Бай болатын бірақ та тасымайтын
Осы заманда Абайлар қаптап кетті,
Қасық суға еңбегі татымайтын
Жамандықтан қашатын жүрек дейтін,
Адал еді нәпсісінен оқ өтпейтін.
Абайдайын ұлылар қалмады-ау
Көріп өскелең ұрпақ еліктейтін.
Қалың елім, данаңды ұмытпағын,
Қайран жұртым ұлыңды ұлықтағын.
Тектіліктен туылған ұлы Абайдың,
Мұрасына ілмек шаң жуытпағын.
Еске алып Абайдайын ақынды,
Өлеңдері жүрегіме жақынды.
Болыс болған Құнанбайдың баласы,
Абайлар бар, бірақ сені сағынды.
Авторы өзім яғни мен Мейрамбек
