Телехикая (сериал).
Хикая шеттен келеді арбадай боп,
Мазмұны қарқылдаған қарғадай боп.
Қыз-келіншек сағынады хикая деп,
Тізіліп бір көреді арандай боп.
Түріктің хикаясы ғой жанын жейді,
Кәрістікі саудагер малым дейді.
Хикая өзі бір қауымды бұзып бітті,
Қазақтікі әншейін “Жаным” дейді.
Хикаяны көрген қауым кекілдім-ай,
Аңғал қазағым, сенгіш секілдім-ай.
“Денис”деп жылап жатыр сорлы қазақ,
Ойламаған ойларыңа өкіндім-ай.
Қаулап өсер су құйсаң терегіне,
Жалқаудың ұн өткізбес бір елегіне.
Адамға ақыл-ойды бермейтін бір,
Хикаяның топастайын керегі не?
Түрік бай таласқанда қу ырғайды,
Атыс-шабыста, қырғын дуылдайды.
Қыздарың “F4” -ке шетінен ғашық боп,
Ақымақ ыржалаңдап шуылдайды.
Базы қарттарың қызды ойлайды,
Әжелерім хикаяны деп бір қоймайды.
“Асау жүректі” бір қойып бермесең,
Өзі ол үйде тыныштықта болмайды.
“Эзель” кет арын сатқан тамшылаған,
“Қилы заман” хикаясы қамшылаған.
Ағал қазақ көргеннен соң хикаяны,
Қыран құс тумайды ғой қаршығадан.
Жүкті әйел хикая болып санаңыз,
Болашақ хикая болмасын балаңыз.
Хикаядан шаршамайтын бір қауымға,
Ұрпақа хикаясыз оймен қараңыз.
авторы озім Мейрамбек
