кәсіп пен әуестіктің айналысын қоршап, арасына шекара сызу керек. ажырату шарт емес, шенбер күйінде елестетейік. енді арман-мақсатына қарай екеуіне шаруаларыңды үлестір. кәсіп пен әуестігіңнің неғұрлым көп үйлесетінің қалдырып, артығынан арылуға тырысу керек. кәсіпті тек қана жұмыс деп түсіну - жеткіліксіз. нан табуға ықпал етіп қана қоймай, күнделікті тіршілікте әжетіңе жарайтыны да - кәсіп. бұны әуестенбесең, меңгере алмайсын. ұнамды істі жасаудағы құлшыныс әр бастамаңа драйв берсе, оң нәтижесі келесі белестерге ерекше стимул сыйлайды. бұны эмоцианал түрде сезіне білу еркекке ауадай қажет. осындайды пепсидің слоганы өз орнын табады. виртуалдың мұндағы дозасын белгілейсін шамаңа қарай. айтпақшы, өз-өзіңді жақсы тану - шарт! күнделікті өмірде шарттануға етін үйреніп кеткен болсаң, режиміңе де сәл өзгеріс енгізген дұрыс. әр істі бар ықыласыңмен алғаш рет жасап тұрғандай кейіп танытудан баста. Джим Керридің энтузиазмы керек, ең болмаса Джеки Чанның :) жалпы, әр сәттің "ақысын берерліктей" әрекет ету жауакершілікті арттырады. ал жігер жауапкершілікті құйқа шымырлатар дәрежесінде сезінуде (рухтандырғыш музыкадан да тез және ұзақ әсерлі) жылдам оянады көбіне.
