Мен бұрындары осыған ұқсас сұрақ қойған едім, сол кезде "Апайларға жағымпаздана бер, жағымпаздана бер" дегенді таңдағам, негізі басың істемей өтірік жағымпазданудың қажеті жоқ, мектепте тәрбие мен білімді ұштастырсаң болды, атағың онсызда шығып кетеді, мен мектепте уаще көзге көрінбейтін адам едім, сосын бір күні, точнее 6 класстың аяғында, математика пәніне шабытым ашылып кетті, тоқсан бітіп жатқан кезде, мен математика кітабын бас алмай, әрбір сөзін талдап, бәрі оқып шықтым, керемет түсіндім, сосын апайдың алдында тақтаға шығарған кезде сайрадым, бұрын тек 3пен оқитын едім математикадан, апайым менің бұл қасиетіме таңданып, барлық апайға мені мақтап шығыпты, мектепте жүрген кезде, "Оо, кімсің?, -Жақсыгүлмін" болып жүрдім сосын, и сол уақыттан бері математикаға ден қойып, бірнеше жүлделерге йе болдым, жалпы, әрбір сабаққа ден қойып оқысң болды, кейін "Мен үшін қызық емес" сабақтардан, анда санда оқитын едім, өзі журналға баға бір клеткаға қойылып, сосын бір клетка пустой болып, кейде екі клетка пустой болып баға қойылады, сен уже сабақ айтып қойған болсаң, келесіде тақтаға шығармайды, соны есіңде болсын, мен сол принциппен, ұнамаған сабақтарымды, сол менің тақтаға шығатын күнім жеткен кезде ғана дайындалып баратын едім.... Жалпы, мен ғана емес, класымызбен солай істеуші едік, сөйтіп бір күні бір бала сабақ айтып қойған еді, келесісін де де сол баланы сабақ айтқызуға шығарған еді, а ол бала сабаққа дайындалмай барған, апай біздің осы хитрый ісіміздің артын ашып беріп, сол балаға "САУАП" дегендей, журналға дәәәу ЕКІ қойып берді, ана бала сабақтан шыққан соң ебіл дебілі шығып жылаватр, сол күйі ол бала тоқсанға 5 шықпай қалД))
Ехх, мектеп деген қызық ғой,
Қызық жерін сызып қой, - дегені рас екен ғҰа...
