Ұлты - Қарақалпақ. Мінезі салмақты, өзі көрікті бір жігітті қатты жақсы көрем. Танысқанымызға да онша көп күн бола қоймады. Дәлірек айтсам аяқ асты басталып кеткен махаббат. Менің жігітім бар. Бірақ оны мойындағым келмейді. Жігітім бола тұра "мұнда тұрған не бер, барам да қайтып келем деп" кездесуге шыққан едім басқа жігітке. (Айтпақшы, ол жігітпен агент арқылы таныстым. Бастапқыда онша мән бермей жүр едім. Кейін мән бермегеннің көкесін көрсетті-ау маған!) Дәл сол күннен бастап менің аспаным жерге түсті! Бір көргеннен ұнаттым, артық болса да айтайын мен оны СҮЙІП қалдым. Жігітім бола тұра басқа жігітті керек еттім өміріме! Басқа амалым жоқ, жүрегім сол кісіні қалайды. Өзімнің жігітіммен кездеспегеніме жарты ай болды, қолым бос емес деп, ана жігітті күтем. Кейде неге агент арқылы таныстым екен дегенде өкінішім жоқ емес. Өзімнің жігітім нағыз ер азамат. Мінезі тым жақсы адам. Мені сыйлайды, өлердей сүйеді. Бірақ ортамызда орысша айтсам "старасть" жоқ. Одан басқасының бәрі бар. Ал кездескен жігітіммен арамызда бір үлкен (мен үшін) махаббат басталып кетті. Мені сөге көрмеңіздер, дәл қазір мен "екі кеменің басын ұстап" қай кемені босатып жіберсем екен деген ойда жүрмін. Өзімнің "туған" жігітім нағыз күйеу боларлық. (Күйім болғысы келіп жүргенін қайта-қайта айта береді, мен асыққым келмейді.) Ал, екінші жігіт "мені құлатқан" ол екеуміз әдемі үйлесеміз. Оны жіберсем де, мен оны ұмыта алмаймын! Ең нашар сезім сол екен, жігітіммен телефон арқылы сөйлессем де, соны ойлап, сол айтқан сөздер шығар деп, аңсарым ауып отырады. Не істесем болады? Маған ақыл керек. Жасым елу жастың елу пайызын құрап тұрған шақта, он сегіздің күйін кешем деп ойламаған едім! (Айтпақшы, айта кетейін, мен танысқан жігіт мені онша іздемейді. Яғни сүймейді ғой! Қысқасы, сүймегенге сүйкенгім келмейді, бірақ жібергім де келмейді).
