Жуырда Қазығұрт кентіндегі «Мирас» мейрамханасында болған тойға барған едік. Өзбек ұлтының өкілдері өткізген осы тойда біз түр-тұлғасы ерекше бір адамды жолықтырып, таң-тамаша қалдық. Жасы алпысты алқымдаған ақ жаулықты ананың иегіндегі қап-қара сақалы кімді де болса таң-тамаша етері анық болатын.
«Менің жасым 61-де, аты-жөнім – Мутабар Тораева, – деді ол. – Алайда көрші-қолаң мен қатарластарым мені «Сақалды апа» деп атап кеткен. Оған түк те ренжімеймін. Иегімдегі бұл сақалды мен әдейі қойған емеспін. Сақал-мұрт менің анамда, нағашы әжемде де болған екен. Яғни тұқым қуалау арқылы пайда болған. Жас кезімде бойымдағы осы өзгерістен үрейленіп, Ташкенттің дәрігерлеріне тексерілгенмін. Алайда ондағылар мұның ешқандай қаупі жоқ екенін, қан арқылы ұрпақтан-ұрпаққа берілгендігін айтты. Содан бері сақалым мен мұртымды алдырып тастауды ойламаппын да. Өзі жылдан-жылға өсіп жатыр. Өзімнен үлкен Тошай және Мухае есімді екі әпкемде де дәл менікіндей сақал-мұрт бар. Тошай қазір Ташкентте тұрады. Ол да сақалын ұзын етіп өсіріп алған. Ал одан кейінгі әпкем осы Тұрбатқа тұрмысқа шыққан. Алайда ол жұрттан ыңғайсызданатын шығар, мұртын өсіргенімен, сақалын алып тастайды».
«Құдайдың берген бір ұл, бір қызын тәрбиелеп өсірдік. Әлі есімде, бірде ұлым Жохонгир екеуміз Ташкентке барғанбыз. Сақалымнан намыстанған Жохонгир көшеде, метрода маған жоламай: «Жұрттың бәрі сізге қарап қалады. Ұялып барамын. Неге сақалыңызды алдырып тастамайсыз?» – деп ашуымды келтірген. Қазір есі кірді, енді ұялмайтын болған», – дейді Мутабар апа.
«Сақалды апа менің Құдай қосқан көршім болады, – дейді Шикоят есімді әйел. – Қиямет күні алдымен пенденің көршісімен қандай қарым-қатынаста болғаны сұралады екен. Аллаға шүкір, Мутабар апаның отбасымен тату-тәтті тұрамыз. Туысқандай болып кеткенбіз. Бұл кісі екеуміз әрдайым бірге жүреміз. Базар-ошарға да бірге барамыз. Сондай кездерде оның сақалына таңдана қарап, бір-бірімен сыбырласып жатқан жандарды жиі жолықтырамын. Кейде олардың таңданып тұрғанына күлкім келіп: «Зопарктен адам әкеле жатырмын. Көруге ақшаларың бар ма? Кәне, ақшаларыңды шығарыңдар», – деп әзілдеймін. Біреулер Мутабар апаны вахаббист деп ойлайды. Бастапқыда жұрттың Мутабар апа екеумізге таңдана қарағандары маған біртүрлі, ыңғайсыздау көрінетін. Қазір оған да үйреніп кеттім. Бұл кісінің түр-әлпеті еркектерге келетіндіктен көбі оны орамал таққан еркек деп те ойлап қалады».
Мұрат-ака мен Мутабар апа үйінде мал ұстап, егін егеді. Қыстыгүні жейтін азық-түліктің бәрін өз бақшасында өсіреді екен. Ал ұлы Жохонгир мен келіні Мохира мектепте мұғалім болып істейді.
Біз Мутабар апамен бірге сол ауылда тұратын әпкесі Мухаеның да үйіне бардық. Ол кісі шынында да сақалын ұстарамен алып тастайды екен. Мұрты да самайындағы шашы сияқты ағарыпты. «Құдайдың берген сақалын жарнамалап, жұртқа жария еткім келмейді. Балаларым да бұған қарсы болатын шығар», – деді Мухае апа.
«Осы уақытқа дейін Құдайдың берген сақал-мұртын қысқартып немесе оны бояп көрмеппін. Өз бетінше өсіп жатыр. Мен мұнымен мақтанамын», – дейді Мутабар апа.
<p "="" style="font-family: Arial, Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; background-color: rgb(161, 253, 202);">Тұрбатта осындай жаратылысы ерекше апа тұрып жатыр.
