0 дауыс
477 көрілді
Енді сендерге сұрақ! сіздер 1 рет болса да мына өмірден кететіндеріңізді ойладыңыздар ма?Және қалған органдарыңызды пайдалануға рұқсат берер ма едіңіз?

5 жауап

+1 дауыс
 
Жақсы жауап
Мкен келісе алмас едім, жоқ мен түсінемін менен кейін бұл өмірде адамдар қалатынын ,олардың кейбіреулеріне жеке органдар керек болатынын. Бірақ менің денем маған берген Алланың аманаты, оның сұрағы болады.Сонда мен оны түгел өткізуім керек,содан қорқамын.Кісі бір жағдайлармен (Жол апаты,ауру сияқты) денесінің бір мүшесін ( қолын,аяғын,т.с.с) кестірсе,оны да мүмкіндігінше сақтап қойып әлгі адам дүниеден өзғанда, жуып,тазөалап бірге қою керек. Себебі Аллатағалам жаратқанда саған не берді оның бәрі аманат. Ал аманатқа қиянат болмау керек.
Расымен де солай ма?айтқаныңызға рахмет,әйтпесе мен өткізгелі жүрмін ғой))
Соншама асығатындай не басыңа күн туды, әлі бойың бетегеден аспаған ғой.
не ғой,алдын ала бәрін солай ойлап қоятын әдетім бар.әлі сұрақтарым көп менің.
хех, қызық екен, сонда мен түсіп қалған тістерімді, тырнақтарымды, теріп, жинап жүрсем, күлкілі екен, тіпті қолым немесе аяғым жұлынып қалғанда арқалап жүрсем, ертең өлгенде керек болады деп, (жұлынған жерінде қалады да),
ық ық..ренжімеңіздер күлкім келмейтін жерде күлкім келіп кетті (есестетіп қарап едім, жұлынған қолын арқалап бара жатырған адамды)
+2 дауыс
Пайдаға асатын бірдеңе қалса *(оған енді күмәнім бар)* ала берсін, неге рұқсат бермеске
))) хехе)) таң атпай күлдірдіңіз))))))))
+1 дауыс
Ай, не ойлап кеттің))
Өлімнен басқасының ертесе жақсы деп отырушы еді марқұм бір ұстазым...
Иә, кейде ойлаймын, түбі барлығымыздың барар жеріміз бір...
Ал, пайдалануға... Жо-жоқ, қалай келдім, солай кету керек шығар... Бірақ, бір жағынан ойлап қоям, кеткеннен кейін органдардың не қажеті бар, алса алсын...
Асылық айтсам Аллам кешіре гөр
+2 дауыс
Жоқ,бермес едім.Бірақ ауруханада өлсең,олар өздері біледі ғой,сыпырып алады.
оййй айтпаңыз....
Пайдаға асырса сыпырып ала берсін, одан не қорқатыны бар
+2 дауыс
Мен де бермес едім, Мынау қорқынышты тақырып екен!
Қорқатын несі бар өмірдің шындығы ғой
...