Бiр бала бар, ашулана алмайды мүлде.Ашулансада,лезде күліп жібереді ..Досымен ренжісіп қалсада,өзін кінәлі сезініп өзі кешірім сұрайды..Кейде ол адамды өзім "ауру" шығар деп ойлаймын, бiртурлi,үнемі күледіде жүреді.Ақылы жоқ дейін десем,сабағын жақсы оқиды.Жұртпенде тез тіл табысады,ішкі ойын өзінше ойламайды,міндетті түрде сыртқа шығарады.Әркім кеуілi қалаған кезде өзінше ойлауы қажет қой,Ал ол болса ойына не келсе,соны ойланбастан айта салады.Қызық адам,ондай адамды көргендеріңіз барма,қалай көмектесуге болады?? Адам болған соң кішкене болса да өзiн ойлауы керек емеспе?Ол ең бiрiншi кезекке басқа адамдарды,содан соң өзiн ойлайды.Қызық ол адамға қарасам күлкiм келедi,шынындада қандай кеңес беруге болады?:)
