Менде тап сондай сіңілім бар)))) арамыз 1 жас,маған көп қарсы шықпайды,себебі бірдене алып беріп алдап қоямын .Кейде болад айтқанды тындамай ұрысып шығатыны... басында отыра берем шыдап, тағы не айтар екен деп...кейін ұрысып, оны сол күні сөйлемейтіндей етіп қоям )) рас кейде жылап қалады. Сосын үйдегі әке де анам да маған ұрсады,мен оны ұрысты деп ренжімеймін..Сіңілім : Мен неге үйдің үлкені болмадым?! деп шығатыны да бар) Бірақ ойланып көрмеппін қалай түзетуге болатынын. Ол айтқанымды тындай берсе, қызық емес қой )))арасында ұрысып тұрған жақсы сияқты
