Күнделікті кезінде жаздым, енді жазбаймын, ссебебі, менің сырымды басқа біреу оқып қойды, сол кезде мен өзімді де, оқыған адамды да кінәлаған жоқпын, күнделікке де өкпелеген жоқпын, күнделігімді алдымда ешкім білмейтін жерге жасырып қойдым, өртеп жібергім келген еді, кей кезде есіме түскенде оқып тұрамын дедім де көзімнің алдынан жасырдым, себебі, маған қызыға қарайтын адамдар көп екен, менің сырымды білгісі келетіндер де, маған қызығушылық танытатын адамдар да бар екен...
Күнделігімді кейде оқысам, күлкім келеді, жылайтын жерінде жылап аламын, қуанатын жерінде қуанамын, өкінемін, сол баяғы кездерім есіме түсіп кетіп, ызам да келетін кездерім болады..Себебі, күнделігімнің ішінде бәрі бар...Тіпті, болашағымды да соның ішіне жазғаным есімде...енді жазбаймын, кей-кездері шабытым болып қалмаса...<s>Шабытым ел тыныш ұйқыға кеткенде, айналаға қараңғы түскенде ашылатынын білемін <s>