Алашорда идеясының большевиктерден жеңілуінің бірнеше негізгі себебі бар:
1. Әскери күштің жеткіліксіздігі
Алашорда үкіметі өз әскері – Алаш милициясын құрғанымен, оның саны мен қару-жарағы большевиктердің Қызыл армиясымен салыстырғанда әлдеқайда әлсіз болды. Алашорданың әскери әлеуеті негізінен ақгвардияшылармен (Колчак әскерімен) одақтасқан кезде ғана күшейді, бірақ бұл одақ уақытша ғана болды.
2. Саяси тәжірибенің аздығы
Алашорда жетекшілері (Әлихан Бөкейхан, Ахмет Байтұрсынұлы, Міржақып Дулатұлы және т.б.) көрнекті зиялылар болғанымен, олар тәжірибелі мемлекетшіл саясаткерлер емес еді. Ал большевиктер саясатта батыл әрі қатаң әрекет етті.
3. Халық қолдауының аздығы
Алашорда автономиясы қазақ халқының ұлттық мүддесін қорғауды көздегенімен, халықтың басым бөлігі саясатқа белсенді араласпады. Сонымен қатар, большевиктер шаруаларға жер береміз деп уәде етіп, оларды өз жағына тартты.
4. Ақгвардияшылармен уақытша одақ
Алашорда негізінен Кеңес үкіметіне қарсы тұрған ақгвардияшылармен (Омбыдағы Колчак үкіметімен) бірге болды. Бірақ Колчак жеңілген соң, Алашорда саяси сахнада жалғыз қалды. Ал большевиктер өз ықпалын арттырып, Қазақстанға толық бақылау орнатты.
5. Большевиктердің тактикалық артықшылығы
Большевиктер үгіт-насихатты шебер пайдаланып, жұмысшылар мен шаруалардың қолдауына ие болды. Олар ұлттық автономия идеясына уақытша көнгенімен, кейін оны өз мүдделеріне сай қайта құруға тырысты.
6. Кеңес үкіметінің компромистік саясаты
1919–1920 жылдары Кеңес үкіметі "қазақ халқына автономия береміз" деп уәде беріп, Алашорда қайраткерлеріне кешірім жариялады. Осыдан кейін Алаш зиялыларының біразы Кеңес үкіметінің жағына өтіп, Қазақ АКСР-ін құруға атсалысты.
Нәтижесінде, 1920 жылы Алашорда толық таратылып, оның орнына Кеңестік Қазақ автономиясы құрылды. Бірақ кейіннен Алаш зиялыларының көбі қуғын-сүргінге ұшырады.
Бұл – Алашорда идеясының жеңілуінің негізгі себептері. Бірақ оның көтерген ұлттық мемлекет құру идеясы кейінгі қазақ зиялылары мен тәуелсіз Қазақстан үшін маңызды тарихи сабақ болды.
