Қараша
Құстар да жоқ күні кеше шуласқан,
Қара бұлттан көрінбейді дулы аспан.
Ақ тұманға оранғанда хауыздар,
Алып айна сияқты екен бу басқан.
Жыр оқысаң бәрі де анық әріптің
Жаздың түні болушы еді жарық түн.
Күзгі парк жапырақсыз,
Гүлзарсыз —
Парк емес —
Әруағындай парктың.
Жастар құмар бақыт дәмін татуға,
Жазда олар асықпайтын жатуға,
Қазір енді, айтпағанда адамды,
Күннің өзі асығады батуға.
Күз бояуы өшірген бе,
Көріңдер:
Гүл сияқты емес күзгі еріндер...
Бірақ кеше ғажап көктем өткенін
Салады еске аяғы ауыр келіндер!
Қадыр Мырза Әли
*******************
Қарашада өмір тұр
Қарашада өмір тұр,
Тоқтатсаң, тоқсан көнер ме?
Арттағы майда көңіл жүр,
Жалынсаң, қайтып келер ме?
Майдағы жұрттың іші — қар,
Бәйшешек қарға өнер ме?
Ішінде кімнің оты бар,
Қар жауса да, сөнер ме?
Талаппен ұшып, талпынып,
Шартарапты көздемес.
Пайданы қуып алқынып,
Өзгені әсте сөз демес.
Кеудесі — толған қулық ой,
Бәрі де пысық, езбе емес.
Құмары оның айт пен той,
Пайда мен мақтан, өзге емес.
Алдадым, ұрдым, қырдым деп,
Шалықтап, шалқып, шатпай ма,
Қапысын аңдып тұрдым деп,
Қулығын бұлдап сатпай ма?
Момыннан жаман қорқақ жоқ,
„Қу", „пысық" деген ат қайда?
Арсыз болмай атақ жоқ,
Алдамшы болмай бақ қайда?
Абай Құнанбаев
