Күндерім құстай зулайды,
Тынымсыз қағып қанатын.
Әкеле көрме мұң-қайғы,
Секундтарым мен сағатым.
Күлкімді кейде күрмедім,
Алдымда меңіреу түн бардай.
Әлемнің бұлты бір менің
Басымда ғана тұрғандай.
Қоя алмай ойға бір нүкте,
Қайғысын жердің тартамын.
Жауыздық барда тірлікте,
Әйтеуір дәйім қорқамын.
Қорқамын
Жансыз тастың да
Жаныма мұңы батқандай.
Қас қағым сәттің астында
Сұмдықтар бұғып жатқандай.
Зұлымдықтардан жинап от,
Зобалаң өрті жетердей.
Жүрегім Хиросима боп,
Күл болып жанып кетердей.
Түсердей дүние торға кеп,
Қауіптен көзді жазбаймын.
Бомбаны құртар бомба боп,
Жарылып кете жаздаймын.
Жырларым – жүрек қанатым,
Алып ұш мені әр таңда.
Секундтарым мен сағатым,
Түсіре көрме сарсаңға.
Сілкінсін орман, кең дала,
Әкел тек шаттық дауылын.
Көтерер қара жер ғана
Жердегі бұлттың ауырын.
Тіл бітіп мылқау тастарға,
Сөйлесін кенші бұрғысы.
Ракета емес,
Аспанда
Зуылдап ұшсын жыл құсы.
Таусылып талас, бар егес,
Бомбадан әлем босасын!
Сүңгуір қайықтар емес,
Киттердің күні жасасын!!!
