Қайран басым десейші, ес біле тұра ренжітіп едім бір ісіммен. . . Анам Мені кешірді, көңілге алмады , алайда сол қылығым есімнен кетер емес. Анамды көре тұра, әлі күнге дейін өзімді кінәлі сезінемін, кінәлі. . .
Болады ғой, бірақ қатты ренжіткен кезім болмаған сияқты! "Ананың көңілі балада, баланың көңілі далада" деуші ме еді? Анам қатты ренжімеген маған...ренжітпеуге тырысамыз алдағы уақытта да)