Қазақ елінің мемлекеттілігін, ежелгі ата жұртын мəңгілік мақтанышпен, асқақ сезіммен жырлау —
жыраулар поэзиясында қалыптасқан ұлттық болмысымыздың нақты көрінісі.
Бұл Қазтуған жыраудың «Алаң да алаң, алаң жұрт» атты туған жермен қоштасу жырынан ерекше байқалады:
Алаң да алаң, алаң жұрт,
Ағала ордам қонған жұрт,
Атамыз біздің бұСүйініш
Күйеу болып барған жұрт,
Анамыз біздің Бозтуған
Келіншек болып түскен жұрт,
Қарғадай мынау Қазтуған батыр туған жұрт,
Кіндігімді кескен жұрт,
Кір-қоңымды жуған жұрт,
Қарағайдан садақ будырып
Қылшанымды сары жүн оққа толтырып,
Жанға сақтау болған жұрт!
Толығырақ: https://articlekz.com/kk/article/16130
