Ажырасу жайлы кеңес алғым келеді

Question

Ассалаумағалейкум! Менің əйеліммен тұрғаныма 13 жылдан асты. Бір балам бір қызым бар. Осы күнге дейін болмаған жағдайды жасадым. Əйелімді ашу кезінде ұрып жіберіппін. Анама сөйлегені үшін. Анам əйелімнің апа жездесін шақырып алып кетсін депті. Мен ештене айта алмадым. Сөйлейін десем анам. Əйеліме сөйлейін десем балаларымның анасы. Апа жездесі келіп алып кетті. Менің үстімнен жездесі (бажам) арыз жаздыртты ұрды деп. Апасы ажырасуға алиментке арыз жаздыртыпты. Мен əйеліммен сөйлесіп кешірім сұрап, үйге қайтуын өтіндім. Ал ол болса сенің үйіңе барғым келмейді, анаңды көргім келмейді дейді. 1 ай бұрын əкем ақша жинап үй сатып алды да үйді менің атыма аударды. Ол əкем қайдан білсін мынадай жағдай болатынын. Енді əйелім үйді бөлісе алама. Егер үйді əкем өзі алған болса. Мен əйеліммен үй алуға 1 тиында қоспадық

Answer 1

Жалпы, өз жайым мұндайға қарсымын. Космополит болғандықтан болар, "қазақта андай еді, мұндай еді" деген міндеттемелік пікірлер мен принциптерден алыстасу қарар ем. Яғни, қазақтың ең қоғами әм адами қателігі, 0-18 арасында да, 18-70 арасында да өз бетінше туындаған түйіткілді шеше алмайтындығы. Анаңыз екені хақ, анамыз бен әкемізді қанша жерден "әтеистер ақымақ" десеңдер де, анау-мынау діниліктен артық сыйлаймын. Бірақ, ағасы! Сенің жағдайыңда бұл мәселені сіздің анаңыз әм қыздың аға-әпкелері шешіп тастаған. Өмір кімдікі? Кім отбасын құрған!? Келіншек алдың, адам алдың, жұбайластың, бірақ, құл алмадың! Сондықтан, адам ретінде анаңыздың да, әкеңіздің де, сіздің де кемшілігіңізге кете қарап қаншалықты шыдауы керек!? Айтпағым, ажырассаңыз да, "апасы кеп алып кетті" дегізбей, өзіңіз барып нүкте қойғаныңыз абзалырақ!