Найман ана – Шыңғыс Айтматовтың «Ғасырдан да ұзақ күн» романындағы кіші кейіпкер. Руанжуандардың қолына түсіп, мәңгүртке айналған ұлын іздеп жүрген әйел.
Найманның шешесі – шашы ағарған, беті әжім басқан егде әйел. Жасы ұлғайған сайын көмескіленіп кеткен қазақтың ұлттық киімдерін киеді. Ол шаршап, шаршаған көрінеді, бірақ оның көзінде әлі де үміт бар.
Найманның шешесі қайратты, қайсар әйел. Ол ұлын табу үшін бәрін жасауға дайын. Ол даланы кезіп, жұрттан сұрайды, айналасындағылар баласы өлді деп айтса да тайынбайды.
Найман ана – ана махаббаты мен қайратының белгісі. Ол ешқашан өлмейтін үміттің көрінісі.
Міне, Ана Найманның сипаттамасына қосуға болатын кейбір нақты мәліметтер:
Ол қазақ әйелінің дәстүрлі белгісі болып табылатын ақ орамал тағуы мүмкін.
Оның кеудесінде ұлының татуировкасы болуы мүмкін.
Ол өзімен бірге ұлының бойтұмары деп санайтын тұмарды алып жүруі мүмкін.
Әрине, бұл ана Найманды сипаттаудың кейбір нұсқалары ғана. Сайып келгенде, бұл кейіпкерді қалай ұсынғысы келетіні авторға байланысты.
Шыңғыс Айтматовтың «Ғасырдан да ұзақ күн» романында Найман ана бейнесі маңызды нышан болып табылады. Ол кез келген кедергіні жеңе алатын аналық махаббаттың күшін бейнелейді.
