Ерте-ерте ертеде, ешкі құйрығы келтеде, Қаратаудың ойында, Қарасудың бойында Қазанқап деген бір кедей болыпты. Қазанқап құс атып күн көреді екен, әйелі ау тоқып, жамау жамайды екен, осылай өз күндерін өздері көріп, жүре беріпті. Күндерде бір күн Қазанқаптың әйелі жүкті болыпты, ай-күні жақындап, күн өткен сайын әйелдің аяғы ауырлай беріпті. Тоғыз ай, тоғыз күн болғанда, әйел толғатып, босаныпты. Торсық шеке, аппақ ұл тауыпты. Ата-анасы қуанып, төбелері көкке жетіпті, баласына Кендебай деп ат қойыпты...
Төстіктің атын анасы туарында төстік ет жеп жүкті болғандықтан қойған, ал Кендебайдың жөні мүлде бөлек. Тұңғышына, кенжесіне Кенжебай немесе Кендебай деген есім берген болар. Не де болса, бұл атауда ешқандай терең астар жоқ.
Ал жобалап айтар болсақ, "Кенде" - кенже ұл, "бай" - бақуатты болсын деген тілектен туған есім секілді.
