Өйткені, біз кішкентай кезімізде үлкендерді көріп, олар өздері шешім қабылдайды, не істесе де өз еріктерінде, ешқандай уайым-қайғы жоқ сияқты көрінеді.
Ол кезде біз баламыз, өмірдің ащы-тұщысын көрмегенбіз, айналадағының бәрі жақсы (идеально) көрінеді. Кішкентай кезіңді үлкендер мынаны істе, мынаны істеме дегендерін түсінбейтін едік, неге олай айта береді деп... өзіміздікі дұрыс сияқты көрінетін еді..
Бірақ есейе келе біз қалай өсіп қалғанымызды байқамай, өзіміздің жеке проблемаларымыз, өзің шешім қабылдау керек кездер болғанда есейгеніңді бірақ түсінесің...Балалық шаққа қол бұлғап, "үлкендерше" өмірге кете береміз...
