Арақты мақтаудан аулақпын. Адам әдетте жүрегіне емес, санасына көп құлақ түреді, соның айтқанымен жүреді. Мас адамның пайымдау қабілеті төмендейді де, жүрегі (жаны) ырықты орынға шығады. Әдетте туысқандарыңызға сыйлық бергіңіз келгенімен, "Әй, қайтесің, өзіңе жетпей жатқанда"-дейді сана.. Туыстарды сағынып, шақырғыңыз келсе: "Үнемі сен бірінші хабарласа бересің бе, өздері іздемейді ғой?" -дейді сана... Арақ ішкенде осында "салқын қанды" сананың мысы басылып, "жылы" жүрек билігін жүргізгеннен болар "добрый" боп жүргеніңіз... Қайдан білейін.. Өз ойым ғой жай, еш негізі, дәлелі жоқ...
