Көптеген ақын-жазушылардың туындыларын оқысаңыз, "Мұндай шығарма жазу үшін адамның жаны қаншалықты кіршіксіз, қаншалықты мейірімге толы болу керек екен?! Авторы мінезі жібектей жұмсақ, жылы жүзді, барлық жанның қайғысын түсіне білетін адам шығар" деген ой келеді ғой. Жеке басым кітаптарды оқып болған соң авторы қандай адам екен деп қызыға бастаймын. Бірақ көптеген нәзік романдардың авторлары мінезі қыршаңқы, адам атаулыны жақтырмайтын, өркөкірек деп сипатталып жатады ғой. Шын өмірдегі ақындарымызды көріп қалсаңыз, мінезі өлеңіне ұқсамайды. Кейбір әншілер еш ойламсыз, жеңілтек болып көрінеді де, сахнаға шығып, әнді беріліп айтқанда өмірді көрген, парасатты адамдай болып кетеді. Сонда өнер адамдарының өз әлеміндегі мінезі бөлек, сыртқы ортадағы мінезі бөлек пе?
