"Мен қашағы жүйрігің"
Мен – қашанғы жүйрігің,
Топ ішінде толғаған.
Шыныменен шырқасам,
Бабам Қадыр қолдаған.
Осылайша сөйлесем,
Сөз қала ма ұртымнан.
Көре алмаған біреулер
Сөз айтады сыртымнан.
Қас жүйріктің белгісі, –
Дуды көрсе, жүлқынған.
Айтулы жүйрік мен едім,
Салдырмай қамшы, ұмтылған.
Ұсынсам, колым жетер ме,
Қырдан асқан түлкідей,
Қырмызы қызыл заманға?
Айтсам, сөзім өтер ме,
Ақылсыз туған жаманға?
Қайыра қамшы сермеме,
Сүйекке біткен шабанға.
Екі жақсы дос болса,
Бірін бірі қия алмас,
Екі жаман дос болса,
Бір мекенге сыя алмас.
Қас жаманға мал бітсе.
Ебімменен жидым дер,
Қас жаманнан ұл туса,
Қатарымнан оздым дер,
Бұл күнде өзім болдым дер.
Дүние деген – сары алтын
Әркімдерді алдаған.
Желді күнгі қаңбақтай
Дүние кімнен қалмаған?!
Қабаты калың қара жер
Талай ерді жалмаған.
Екі достың арасын
Айырады оңбаған.
Кейбір надан пенделер,
Өлесің десе, нанбаған.
Әзіретіғали, Омардан –
Дүние қалған солардан.
Біз де бір күн өтерміз,
Артықпыз ба бұлардан?!
Он сегіз мың ғаламның
Падишасы Сүлеймен –
Опасыз жалған дүние
Қалған екен солардан.
Жан жаратып, жан берген,
Тіл жаратып, тіл берген,
Аспан мен жердің арасын,
Азғантай емес, мол берген.
Он сегіз мың ғаламнын
Тірісі дәурен сүрсін деп,
Өлгенін қазып көмсін деп,
Жеті қабат жер берген.
Аспаннан нұрын төктіріп,
Шапағын шашып күн берген.
Жер реңі келсін деп,
Жарқыратып көл берген.
Көлдің көркі келсін деп,
Қаптай көшкен ел берген.
Елдің сәні келсін деп,
Қатар-кұрбы тең берген.
Теңнің көркі болсын деп,
Сөйлесетін сөз берген.
Сөйлеп кызық көрсін деп,
Оралған қызыл тіл берген.
Жақсы мен жаман көрсін деп,
Жарқыратып көз берген.
Бұл дүниені байқадық
Қасиетті сол бір көзбенен.
Әр бір түрлі сөз айттық
Оралған қызыл тілменен.
Жан барында сөйлейін,
Неше күн жолдас болармыз,
Баянсыз пәни, сеніменен?
Бір күні көзің жұмылса,
Саудаң болмас елменен.
Жастайыңнан бірге өскен
Қатар-құрбы теңменен.
Төсектен жуық болармыз
Төрт қырлап қазған көрменен.
Ажал жетсе, өлерміз,
Құдіретке көнерміз,
Шабуы жоқ, жеңі жоқ
Тардан көйлек киерміз.
Қасы-көзі қиылған
Құрбыны қайдан көрерміз.
Қайғыменен өтерміз.
Жасаған Ие Жаббарым,
Жайшылықпеи жүргізгей,
Мәңкүр-нәңкүр келгенде,
Ақ жауабын бергізгей.
Бір жаннан жанды туғызған,
Өлімге жанды қиғызған,
Құдіреті күшті Құдайым
Он сегіз мың ғаламды
Бір тарының қауызына
Құдіретімен сыйғызган.
Ей, жігіттер, шүкір ет,
Әркімдердің тартқызар
Жалғыз Алла жазасын,
Уакытты күні біткесін.
Келтіреді қазасын.
Кімдердің Құдай алған жоқ
Атасы мен анасын.
Інісі мен ағасын,
Қатыны мен баласын?!
Білмегенге дыр болар.
Қартайғанда сұр өмір.
Жас шағыңда ду болар.
Балдан тәтті не көрсе,
Ішпесе, о да у болар.
Жібектен асыл не нәрсе?
Кимесе, о да тұл болар.
Жігітті көркем көрсеткен
Айдап жүрген мал болар.
Бақыты тайса жігіттің,
Хан тағынан айрылса,
Ақылы кетіп, дал болар.
Бәйгеден келген боз шұбар,
Мұны көркем көрсеткен
Құйрығы мен жал болар.
Жал-құйрықтан айрылса,
Ол бір шолақ тай болар.
Арқар дейтін аң болар,
Ол арқардың мекені
Асқарала тау болар.
Ер жігітті сынаған
Қарсыласқан жау болар.
Ақ, қараны айырған
Қағазға жазған хат болар.
Ұстаны көркем көрсеткен
Ұстасында дат болар.
Жігіттікте сөйлеп қал,
Асқақтаған бұл жанға
Кәрілік шіркін тап болар.
Бір күні көзің жұмылса,
Қатар жүріп шын айтқан,
Тар төсекте сыр айтқан,
Жастайыңнан бірге өскен
Қатар-құрбың жат болар.
Ерлер өтті, қарасам,
Көк сүңгісін өңгерген,
Азын көпке теңгерген,
Астана жұртын меңгерген,
Көкірегі желденген.
Ерегісіп келгенде,
Хандарды тақтан тайдырған.
Қалың дұшпан келгенде,
Жалғызбын деп қарамай,
Азды-көп жауды санамай,
Ақ сүңгісін өңгеріп,
Жауға жалғыз жөнелген.
Сүйтіп жүрген ерлерді
Бір күні тартып жер алған,
Дүнияға мен сене алман.
Нешелер жыршы өткен жоқ
Қу домбыра қолға алып
Шаршы топта кақсаған,
Қызыл тілін баптаған?!
Нешелер сұлу өткен жоқ
Ақ бетінің ажарын
Ай менен күнге қақтаған?!
Нешелер батыр өткен жоқ
Көк найзасын саптаған,
Жау дегенде жайнақтап,
Елдің шетін жақтаған,
Дүниені солар тастаған.
Бұл дүниенің мысалы
Алыс емес, жуық-ты,
Жоғары емес, төмен-ді.
Он сегіз мың ғаламға
Патша болған Сүлеймен –
Бір өлімнің айласын,
Шыбын жанның пайдасын
Олар да ойлап таппаған.
Заманнан заман оралған,
Дүние пәни сұм жалған.
Нешелер мырза өткен жок
Қызыл мақпал шұлғанған?!
Шеберлерден шен қалған,
Шешендерден сөз қалған.
Алты қанат ақ орда,
Аруы өлсе, тұл қалған.
Алтын кездік жоғалса,
Былғары белбеу қын қалған.
Опасыз мынау жалғаннан,
Ойлап тұрсаң, кім калған?!
Ақпарат осы жерде.
