Жалпы талғам түрліше болады. Тамақты бөліп қарайтындар бар. Бірақ ол дұрыс емес. Неге? Себебі 1932 жылы аштық болғанда бір түйір нан да болған жоқ. Көп есіре беруге болмайды. Сондықтан алдыңа қандай тағам келді, рахмет деп жеу керек. Себебі біз астан ешқашан үлкен бола алмаймыз. Немене қақсап кетті демеңіздер. Көшеде болсын, нанның жерде жатқанын көргенде ішім ашиды. Сондықтан ниеттеріңіз таза болсын. Ал өзім жақсы көретіндерім: лагман, манты, қошан, күріш.
