Құранда айтылған,күнәсі көп адамдардың жаны тозақта мәңгі жанады делінген.Ал жақсы адамдар мәңгілік жұмақта өмір сүреді делінген.Ал күн де,Жер де,Ай да мәңгілік емес,бұлар да бір күндері соқтығысып быт-шыт болады.Күннің де энергиясы таусылып сөнеді,мәңгілік еш нәрсе жоқ,біздің галлактиканы қарңғы суық түнек басады.Түнде далаға шығып жұлдыздарға қарап тұрсаң бірінен кейін бірі алып жұлдыздар апатқа ұшырап құлап жатады тоқтаусыз шексіз құлауда.Бізге ол кішкентай сияқты көрінген мен ол жұлдыздар біздің күннен мыңдаған есе үлкен.
Негізіадам өлген соң денеден айырылып шығады,денесіз жанға бәрі бір,ол жан суықты да,ыстықты да сезбейді,тіпті ол жан миллиардттаған км жерлерге бір сәтте ауысып жүре береді,оларда шексіздік деген ұғым жоқ.Денесіз жанға жоғары-төмен,алыс-жақын,жарық-қараңғы,ыстық-суық деген ұғым жоқ.
Кейде өзім ойлаймын сол бос кеңістікте жүрген жандар әйел жатырында пайда болған балаларға келіп солардың денелеріне кіріп,қайтадан туылуы мүмкін,ол жұмақ деп ойлаймын.Солай қайталана береді,қайталана беретін сияқты.Ал жаман адамдардың жандары жан-жануарларға келіп кіретін сияқты,мал болып туылған адамдар үшін мына дүние тозақ емей немене??? Кейбір батыр адамдарға қарап тұрсаң бұрынғы өмірінде арыстан болған сияқты көрінеді,ал кейбіреулері су жүрек қоянға,қу түлкіге ұқсайды,олар бұрынғы өмірінде сондай жағымсыз аңдар болған сияқты. Бұл өз пікірім,өз ойым.