Өзін зорлап карт ана еринбеуге,
Абырой тапкан енбекпен жерінбеуге.
Масылдыкты ар корип тырысады,
Кариликке бир жола берилмеуге.
Ас дайындап, кир жуып мал сауады,
Жеккоринши балдарга коринбеуге.
Енбегимен ененын бари дайын,
Не калады истейтин келиндерге.
Сагат онда турады уйкы канып,
Тауык кусап дайынды терип жеуге.
Бурынгынын келіні келін еді,
Ата-енени сыйлауга бейм еди.
Казіргінің келіні ерте турып,
Шай коюга уйкыдан еринеди.
Акыл айтса енеси ауыр алып,
Ас ишуге бир турып жеринеди!
Козін бояп,шаш кыркып,тырнак бояп,
Адам үркіп жургендей пері ме еді?
Картаймайма оларда биздер кусап,
Жастык шагы мәнгілік сері ме еді?
Вечер десе ертерек камданады,
Мал саууга,кир жуып арланады.
Кемшілігін енесі бетіне айтса,
Өз-өзінен бұртиып шамданады.
Торкін жагы куптаса созін сойлеп,
Одан бетер кабактан кар жауады.
Бөлек шыгу максаты куйеуді алып,
Жұртта калып кемпир шал отырама,
Бет-бетине жиберип бар баланы?
Кәрілік бар алдында келетугын,
Балам осер,багар деп сенетугын.
Талкысына салсайшы көпшіліктің,
Төрелігін ози айтар теріс десе.
Жаксыда,жаманда айтады тил мен тандай,
Келіндер көп акылды,жазык мандай,
Ерсі корме тындаушым бул сөзімді,
Көпшілікке бұл өзі ортак жагдай!
