Клавдий Птоломей өзінің және өзінен бұрыңғы, негізінен ежелгі дүние астрономы Гиппархтың мәліметтеріне сүйене отырып шамамен 140 жылы „Астрономияның ұлы математикалық құрылысы” деген кітабын жазған. Ежелгі кездері бұл трактатты „Мэгистэ” (грекше „магистос” - „көрнекті”) деген, ал арабтар мұны өз тілінде „Әлмагес” деп атаған. Бұл кітапта Әлемнің Клавдий Птоломей құрған жүйесі баяндалған. Осы жүйе бойынша Жер бүкіл әлемнің ортасында тыныш орныққан, ал өзгедей аспан денелері мұның төңірегінде айнала қозғалатын болған. Аспан денелерінің көрінерлік қозғалыстары эпициклдер (Әлемнің геоцентрлік жүйесінде планеталар қозғалатын қосымша шеңберлер) бойынша қозғалысының комбинациялары арқылы анықталған. Осы еңбекте математикалық бірқатар есептердің шешімдері баяндалған, дербес жағдайда әрбір жарты градустық бұрыштар үшін хордалар кестесін(яғни синустар кестесін) жасаған, қазіргі кезде Птоломей теоремасы деген атаумен белгілі төртбұрыштың қасиеттері жайындағы теореманы дәлелдеген.