Жүрегім сыздамашы...
Өртеніп барады ғой жалғыз жаным,
Сені ойлап күлкіден де арылғаным,
Еске алып қайта-қайта сөздеріңді,
Мен сенен кетпеші деп жалынамын.
Жүрегім сыздамашы өтінемін,
Расында бәріне мен өкінемін.
Сақталған кеудемдегі суретіңді,
Өзім-ақ сен сияқты өшіремін.
Ыстығын махаббаттың мен білмедім,
Білсем де, ойын қуып жүрген едім.
Ойынға неге сені қызықтырып,
Қалайша, күйіп, жанып өртенемін.
Көңілім қоштасуды қаламады,
Бұл кейіп жүректі де мазалады.
Жас тұнып жанарыма қимай сені,
Сезімдер өлең болып таралады.
Неліктен мені оңай қидың екен,
Оны да кімнен сұрап білер екем.
Неліктен, бақыт тілеп қайрылмастан,
Менімен суық қанды болдын екен?!
