Бiрден-бiр себеп, бiзде тәжiрибе аздығы. Бiзге яғни Қазақстанға да Арсен Венгер, Хосеп Гвардиола, Херардо Мартино сияқты бiрақ Қазақ футболдан көзi ағарған, әрi қу, тренерлер керек. Мысалы алпауыт командалар Барселона, Бавария, Челси, Реал Мадрид т.б тренерлерi бiр-бiрлерiнiң, осал тұстарын зерттейдi. Көпшіліктің кіндік қаны тамған жері-ауыл екенін баршамыз білеміз. Ал егер сол ауылдарды араласаңыздар анау Криштиану Роналду мен Мессилерден кем ойнамайтын жастарымыз бар. Неге сол жастарға қалаға ауысуға жағдай жасамасқа? Кезінде Мессиді де сондай бір ауылдан тауып алғаны да есімізде. Әй бірақ іздемейді ғой біздікілер. Іздеп, тауып, елге паш ету біздің қанымызда жоқ дейді кейбіреулер. Біздікілер қалада өскен Саша мен Диманы тапқанына қуанады. Олар, қаланың мәдениетті жастарының бірі деп те қояды әлгілер. Сашаң мен Димаңның дене бітімі футбол ойнауға келмесе де, аттары нағыз Қазақстан құрамасының ойыншыларының аттарындай екен ғой. Жастарымыздың қарсылас құрамалардан ұтыла беруінің басты себебі неде екенін білесіздер ме? Бұған себеп-жолдастық кездесулердің аздығында деп білуіміз керек. Әлемнің мен деген құрамаларының жастары жылына 20-дан астам кездесу өткізсе, біздің жастар ары кеткенде 3-4 ойыннан аса алмайды. Байқадыңыздар ма? Айырмашылық қандай, ә? Айырмашылық жер мен көктей… Баршамызды Қазақстан футболының болашағы бей-жәй қалдырмайды. Әрқашанда болашаққа сеніммен қарау үшін әр нәрсенің өткені болу керек екені анық. Үйді де салғанда ең бірінші фундаменттен бастаймыз, және сол үйдің кейін нық, әдемі, әр нәрсеге төтеп бере алуы да сол фундаментке байланысты. Ал біздің елдің аяқ добының болашағы бар ма? Әлде… Егер біз бір тұстан қарастырар болсақ, әрине, жоқ. Қазақстан футболының фундаменті қаланбаған деп пайымдауымыз мүмкін. Бірақ біздің елдің футболының фундаменті қаланған. Біз жоғарыда ең басты дүние тастап кеттік. Сол үйдің болашақта қаншалықты жақсы салынғаны сол үйді кім салғанына байланысты емес пе? Көз алдыларыңызға елестетіңіздерші, сіздің үйді басқа елден келген арзанқол, өз ісінің маманы емес бір жасақ келіп салып кетті. Ондай үйдің болашақта бір керемет болып кетуіне сенесіз бе? Әрине, сенімнен гөрі күмән көп. Ал енді сол үйді өзіңіз салсаңыз қалай болар еді? Өзің салсаң бар ынтаңды, бар жігеріңді салатының рас қой, ә? Сонда келетін шешім қандай? Үйдің фундаментін өзіміз салғанымыз дұрыс па, әлде келімсектерге салғызғанымыз дұрыс па? Ойланатын мәселе емес пе? Біздің футболшылардың патриоттық сенімі! Біздің құрамада өңкей өзге ұлт өкілдері ойнайды! Олардан гөрі не себепті тек қазақ жастарынан ғана құралған топ болмасқа?! Бәрінің бойына патриоттық сенім, өзінің елі үшін, жері үшін, ойнауға сенім отын ұялату керек. Ал егерде патриоттық сенім болмаса қанша ойнасада нәтижие болмайтыны анық. Мысалға алып қарасақ: Бразилия, Италия, Испания сияқты топ жарып тұрған құрамалардың ойыншыларының бойындағы рухты байқап көріңдер…Қандай ә?! Олар сол футболда жеңіп шығуға еш нәрседен аянбай ойнауда, ал жеңілген жағдайда жылауға дайын, ойыннан соң интервью бере де алмайды. Себебі жеңілген үшін, өздерін кінәлап қалай интервью берерін де білмейді! Ал біздікілер 10 допты өздерінің қақпасына жіберіп алсада ұялмай келіп : » Бұйырмады» деп қана жауап қайтады! Сонда бұл қалай болғаны?! Мүлдем патриоттық сенім деген жоқ!!! Сол себепті біздің ойыншылардың қатарын жаңарту керек (тек ҚАЗАҚ ойыншыларынан құралу керек), Ойынға аса көңілмен қарау керек, көбірек жаттықтырып достық кездесулер ұйымдастыру керек айта берсе жетпейтін жайттар көп!
