Ит пен мысық неге өш?
Нұх пайғамбар кемедегі барлық жан-жануар, аң-құс, тірі жанның бәріне:
– Кеме тар, азық өлшеулі. Сыймай кетеміз. Нәпсілеріңді тежеңдер. Бір-біріңмен қосылмаңдар. Оқыста біреуің туып қалсаңдар, өлшеулі дүние жетпей қалады, – деп әмір етеді. Барлық жануар келіседі.
Бірде ит шыдай алмай, түнде жұбымен шағылысып қояды. Оны мысық байқап қойып, пайғамбарға арыз айтады. Нұх:
– Әй, ит, мысықтың айтқаны рас па? – деп сұрайды. Ит:
– Құдай сақтасын! – деп мойындамайды.
– Мысық көріпті ғой?
– Оның іші тар. Менің адаммен достығымды көре алмайды. Жалған айтады, – деп жалтарады. Осы кезде өзге мақұлықтар да:
– Ит өтірік айтпайтын шығар. Ол адаммен бұрыннан дос. Мысықтың пайда болғаны кеше ғана, – дейді. Бәрі жабылып, мысықты келеке етіп, өзін ұятқа қалдырады. Ешкімді сендіре алмаған, мысық итке тісін қайрап кетіп қалады. Одан кейін күндіз-түні аңдығаны тағы да ит болыпты. Бірде ит тағы да түнде жұбымен қосылып қояды. Бақылап тұрған мысық:
– Иә, Алла, бұл ит сенің пайғамбарыңа жалған сөйледі. Мені өтірікші қылды. Құдіретіңмен итті осы жағдайда ұстай тұр. Жұбымен жабысып тұра тұрсын. Мен барып пайғамбарды шақырып келейін. Өзі көрсін. Маған сенсін, – дейді.
Мысықтың дұғасы қабыл болды. Нұх келгенше, ит босай алмай, ұрғашысына жабысып, ыңғайсыз қалыпта тұрып қалды. Мұны көрген Нұх итке ренжиді. Ит осылайша пайғамбардың наласына қалыпты.
Содан бастап иттер шағылысқан кезде бір-бірінен босай алмай жабысып қалатын болыпты.
Иттің айыбын аңдып жүріп ашқаны үшін мысық та жазасыз қалмайды. Нұх:
– Әй, мысық, ескерткенің дұрыс. Оған дау жоқ. Бірақ өзгенің айыбын ашып, елге шашқан жақсы емес. Құдай мұндай істі жек көреді. Әркім өз мінімен әуре болсын. Бұдан былай сен де шағылысқанда өзіңді өзің әйгіле – деп жазалапты. Мысық содан бастап, күйі келгенде мауығып, жан-жағына білдіріп тұратын болыпты.
