Махаббат — адам жанының асыл қасиеті, асқақ мұраты, таным тұғыры, риясыз, ынтық, нәзік сезімі.
Батыстық философия тарихында Эмпедокл өзінің космология ілімінде Махаббат бүкіл әлемді ұйымдастырып тұрған бастапқы күш деп білді.
Платон оны сезімдік және рухани махаббат деп екіге бөліп қарастырды.
Сезімдік М. — сұлулыққа сұқтанатын Махабаттың төменгі сатысы,
ал рухани махаббат — адамның белсенді танымдық қызметінің қайнар бұлағы деп қарады.