Қазіргі қазақ тілінде «Кереку» сөзі ешқандай мағына бермейді. Ал қазақ тілінің түп – тамыры болып табылатын көне түркі тілі қандай мәлімет береді екен?
1969 жылы Ленинград қаласында жарық көрген СССР ғылым академиясының Тіл білімі институты дайындаған «Древнетюркский словарь» біздің іздегенімізді алдымыздан шығарады. Бұл сөздіктін одақтың ең таңдаулы түркологтары жасағанын айтпасақ та болар:
«Кереку – шатер, юрта. Keragu – шатер, юрта: kok (?) kordikeragujuoti – он встретился с трудностями, на себя взвалил шатер (МК І 404); keraguicinetegol – какова внутренность юрты? (ThSll)» (10, с. 300). Махмұд Қашқаридің «Сөздігі» (Диуани лұғат ат - түрік) біздің Кереку туралы түсініктерімізді толықтыра түседі. Ұлы ғалымның жазуына қарағанда, көне түркілерде «керекулен» дейтін етістік сөз бар, ол өзіне киіз үй жасап, алды, шатыр тікті деген мағынаны білдіреді. Мысалы, «ер керекуленді» - «ер азамат өзіне киіз үй тікті» деген мағынада қолданылады (11- т. 3. с. 205).
Толығырақ осыдан қара бәрі бар.
