Сөздеріңнің сарынын сараладым,
Айтарымды әу бастан шамаладым:
Лібә нақу талмайды екенсіздер
Жылап жырлап ізгі ісін бабалардың.
Мен де жырлап, екіленіп, төгілейін,
Бедеріндей алашаның сөгілейін,
Өз атам — чмо болған, оны емес,
Зинақор бабамды айтып көсілейін.
Болыпты қыр мұрынды * атам, (* Атаңның атын жазжібер)
Әр қатыны осы ауылдың көзін сатқан.
Ешкімді көзге ілмейтін хас сұлуың — Сарайда тыр-жалаңаш күтіп жатқан
