Ертедегі қазақ халқының негізгі шаруашылығы мал болғандықтан ең үлкен қауіп күтетін аңдарының бірі қасқыр болған. Сондықтан атын тікелей атасаң қырсық шалады, жамандық шақырады деген түсінікпен малға шабатын аңдардың атын тура атамай жанамалап атаған. Мысалы мал қасқыр шабудан аман ба дегенді , "Мал ит-құс тиюден аман ба?"- дегендей мағанада. Сол сияқты "шошқа" жиренішті, арам болғандықтан атын тікелей атамай "доңыз"-деумен шектелген.