Мына бір ақын Ботакөзекмағанбетованың -қателік деген өлеңі. Анам мені алдыруды ойлаған, Әкемде де мейірім жоқ әкелік. Дүниеге әлі келе қоймаған Сәби едім.. Менің атым-қателік. Әлди айтар әлемге бұл шыға алмай, Бұлқынумен тар құрсақта тұншықтым. Мен жылауды білмесем де уанбай, Тумай жатып қарғыс алған қырсықпын. Әкем ушін әлі ертемін дерт едім, Алдымда ажал , жан жағымда бекініс. Ал шешемнің шерлі өзегін өртедім Шикі өкпемін... Менің атым-өкініш. Құрсағында бауыр еті езілген, Екеуіне ел өсегі жоғары. Селкілдеген бір ақ сәттік сезімдер Бір бейкүнә жетімектің обалы. Жарып шығып жан анамның жатырын, Жарық жалған сені көрсем бір шығып. Жанталасқан бір жетімге жасырын, Төріңді бер, ей тәкаппар тіршілік!