0 дауыс
492 көрілді
Кішкентайымнан барлық нәрсені бір қалыппен орындауға үйреніп қалғанмын...сыртқы сұлулықтан ішкі сұлулықты алғашқы орынға қоямын...бояну..сыртта қыдыруға бара беру ұнамайды...осы арқылы достарымнан бөлектеніп қалғандаймын..олар ойын-сауықтарға,сән салондарына барады,,ал менде оған уақыт бөлу жоқ....бір күні достарым жиналғанда барып едім...ата-анам сабағыңды ойла деді...одан кейін мүлдем шықпай қойдым...не істесем болады?менде дос жоқ секілді сезіледі...

3 жауап

0 дауыс
иаааа,дәл қазір дәл менің басымнан өтіп жатыр,,,бырақ өзім сияқты қыздармен достасуға тырысып жүрмін,,,,олардан бөлек қалдым деп сезінгенде,,,,,олар оқымағанды мен оқимын,,,,мен табысқа жеткенде олар өкінетін болады қыдырғанына деп өз-өзімді жұбатып қояам,,,,ештеңе етпейді жалғыз сен емес менде жүрмін доссыз,,,,
өзімді жалғыз қалғандай сезініп едім..мен секілді жандардың бар екені де бір демеу секілді...
0 дауыс
Бит сеш сабақ дисін достар керек досын болмасас жалғыз сезінесін өзінді ?

Достарымен тез татулас та бірге жүр вечерлерге бірге бар үйіне шақыр маман мен таныстыр мамн көрсін қандай балалар екенің ?

ар жағы маман өзі шешеді?
0 дауыс
Ондай жағдай әр адамның басында кездеседі!Бірақ сіз оған іштей таусылуыңыздың қажеті жоқ,анаңыздың сізді уайымдауы да заңдылық.Сіз анаңызды өзіңіздің достарыңызбен таныстырып көріңіз,мүмкін ол сол кезде олардың қандай адам екеніне көзін жеткізер.Ендігі уақытта ара-тұра достарыңызбен араласуға уақыт бөліңіз,боянбасаңыз өзіңіз білесіз!
...