Көп сөйлегенді ұнатпаймын, қалжыңдауды да ұнатпаймын, аз сөйлеп, көп істегенді ұнатам. Қызбен кездескенде іштері пысуы мүмкін. Үйде де солай, тек сұраққа жауап беремін. Артық сөз шығындамаймын, біреулерге ұқсап, күнде дүкен аралап, боянып, қыз қуу маған жат нәрсе. Бірақ, ешқашан екіжүзділікке барған емеспін, өтірік айтыпта білмеймін. Үнемі "подьемға" дайынмын, ар ұждан, намыс мен үшін бәрінен биік, берген сертімде тұрамын. Енді сіздердің осыған көз қарастарың қандай? Жалығып кетпейсіңдерма (клоун тауып алыңдар көңілді адамдар керек болса)?
