Әрине әр ақынның өз стилі, өз бағыты, өзінің жазатын тақырыбы болады, Бірақ Махаббат тақырыбына соқпай кететін ақын өте сирек, себебі өлең сезімнен туады:
Өзім ұнататын Махаббат туралы шығармаларды айта кетесм:
Махаббат менен кеткен, бөлекте жүр
Мен де бір, жасын түскен терек те бір,
М.Мақатаев, ол өзінің шығармаларында сөздерді қиыннан қиыстырып, айтар ойын жер-жебіріне жеткізіп солай жазады,(жасын, яғни найзағай түскен теректі көрдіңіз бе, көрмесеңіз түсіне алмайсыз) мысалалы тап осы сөздерді Тұманбай:
Шамын басқа үйдің жақтың аяулым
Сендей бақытты, қайдан табамын, -деп қарапайым сөздер мен жеткізеді.
Махаббат! Неткен алып, қайратты едің,
Мен сені мұншалық деп ойлап па едім.
Тұсаулап, табандатып тағдырымды,
Қолына қара көздің байлап бердің - Т.Айбергенов, көріп отырғандай мұның стилі мүлдем басқа
Негізінен қазақ ақындарының ішінде Махаббат тақырыбын ең көп қозғаған ақын М.Шаханов болып есептеледі. бір ғана "Танакөз" поэмасын оқып қараңыз, сонда түсінерсіз (Бір қызға бала күннен ғашық болған екі дос жігіт жайында)
немесе мына өлең қалай Авторы: Күләш Ахметова
“Сіз осы шыныменен білмейсіз бе,
Кезігіп қала берем бірдей сізге?
Сіз жүретін жерлерде, әлде мені,
Адасып, не ерігіп жүр дейсіз бе?
Қағылуы махаббат қанатының,
Жаныңызға жабырқап баратыным.
Байқалмай ма сізге осы,
Қып-қызыл боп, қипақтап қалатыным.
Сізді ойламай көзімді әлі ілдіріп
Көргенім жоқ, керек пе жалындыру?
Өртенемін жаныма жалын кіріп,
Әдейі үнсіз жүрсіз бе, бәрін біліп?..
Қара көзден қашсаңыз, несіне ерсіз,
Бір әдемі бақытқа кешігерсіз.
Қарап қалсам, өтесіз көрмегенсіп,
Оңбағансыз, не деген, кешірерсіз…”
