Мойындауға батылым жетпей жүрген қыз бар, ол менің группаласым. Ең алғаш көрген кезден бастап сол қыздың көнілінен шығуға тырыстым, конкуренттерім көп болғанына да қарамадым. Қазір үш жыл өтті, сол бір картина, сол бір эпизод...
Моментті пайдаланып жеңілдеп қалайын))))
Сипаттасам, ол қыз үнемі көнілді жүреді, мазасы болмаған күндерін байқатпайды да, түр десе сұп-сұлу түрі бар, мінездесе ақкөніл мінезі бар, ал даусы сондай жағымды, қимылдары нәп-нәзік, көздеріне қарасам... Қарап тұра бергім келеді, міні жоқ қыз. Болашақ әйелімнің тура сол қыз сияқты болғаның қалар едім, одан артық сұрамаймын да.
1 курсымда мен екінші қатардың үшінші партасында, ол үшінші қатардың үшінші партаында отыратын, оған қараудан жалыққан емеспін...
Білмейді емес, біледі ғой ол да менің ғашық екенімді. Бірақ арамызда припятствие бар, сол... Бастапқы кездері жай ғана ұнаушы еді, ұнатсам да қателіктр жасап басқа қыздармен көп жүрінкіреп кеттім, бәлкім маған сенбейтін болар. Айтқым келген ойды жасырмай айта беремін кез келген адамға, бірақ тек, тек ғана сол қызға келгенде неге батылсыз болып қалатынымды түсінбеймін. Айтуға талай оқталдым, темадан ауытқып кете береді, ұялады, мен де басқа әңгімеде айтып кетемін сосын...
Ал соңғы кездері, оқуды аяқтауға 1 апта қалғанда оған деген махаббатым ұйқыдан оянған вулкандай мазалааап жүр)) Ойымда да түсімде де көретінім сол қыз, әттен сенімнен шығып қалғанмын, қазір айтқаныммен кеш секілді, сенбейді.
Әттең, уақыт қайта айналып келсе ғой, өкінгенмен пайда жоқ. Өмір өз дегенің жасайды екен. Арамызда біраз оқиғалар болды, жағымдысы да, еске түсіргім келмейтіндері де... Бірақ, ол менің мына жазғанымда 100 пайыз оқымайды ғой, сондада мен оған шын ғашықпын, мойындаймын... Оған дейін де, одан кейін де қанша қыз жолықса да, мен олардан бір ғана жанның қылықтарын іздеп тұратын сияқтымын, Алладан тілерім, сол періште қызға жақсы жігіт жолығып, әлемдегі ең бақытты отбасылардың бірі болса екен, ол соған лайықты!
