Сенің орныңда болғанда не істер ем?! Сөздерін толық тыңдап болмай телефонды қоя салар едім . Бірақ білемін артынан өкінерімді , өйткені ол адамға бауыр басып қалдым ғой. Өзім екі ойда болып , ақыл сұрар адам таппай қаламын. Біресе өзімнің істеген ісеме өкінбегендей, дұрыс істегендей болам. Бірақ ішім алай дүлей болып жатады! Оны қимайтынымды ақыры түсіндім! Біреуді жақсы көрсе несі айып деп, тасжүрек біреу болғанда ше? Қой енді онымен ашық сөйлеспей менің жаным жай таппас! Енді бір шешімге келіп , онымен сөйлесуге бел буып, үйіне іздеп бардым ! Барғанымда оны шығара алмадым , телефоны да көтермейді! Ішімнен ойлап қоямын " Маған өкпелеп қалды ма екен? деп. Өкпелегені жақсы ғой деп мәз болыпта қалам" . Не керек ақыры көндіріп , бір кездесуге шығардым! Кесдескенде көп созбай , ішімді өртеген барлық сезімімді жасырмай жайып салдым......! Міне мен Сенің орныңда болсам осылай істер едім! Бірден жақсы көру де бар , жүре бара жақсы көруде бар, жақсы көретінін кейін түсінетін дер де бар! Жүрегің ді де тыңда ақылыңды да тыңда! Тек кеш қалма!!
