Бізде бір биология апай бар еді да мектепте, қызсың ба ұлсың ба айтқанын тыңдамасаң, сабақта тыныш отпасаң құлағыңды бұрап, басыңды тақтаға ұратын, еще бетіңе күліп тұрып намысыңа тиетін. Талай рет мектеп әкімшілігіне ауыстырсын деп шағымдананбыз, оны естігеннен кейін апай сабағында ваапше қаһарына мініп, басыңа әңгіл-таяқ ойнататын) Оқисын ба, оқымайсын ба айтқан сабағыңнан кемшілік тауып, пытырлатып 3 қоятын, оқитындарға семіз үш, оқымайтындарға арық үш, сосын тоқсан жақындап келе жатқан кезде жаңағы 3-терді мұқият дұрыстап, сабағын дұрыстап айтып берсең ғана 5 қып беретін)))) просто апайдың арқасы мықты еді дае. Ёёё ол апайды көрсек тышжерейін дейтін едік қо)) сабағын қорыққаннан оқитын ек, қазір сол апайға ше алғысым шексіз, рахметімді үйдіріп жауамын, себебі сол апайдың арқасында универдегі жасқа сай физиология пәнінен оп-онай бестікке іліндім...
Так что, Оқушыларды қорқытып оқытқан дұрыс па деп ойлаймын, талай мұғалімнен қорыққанымыздан оқыдыққо, өліп қалған жоқпыз. Енді адам болсын дейді ғо, шырақтар!)))
