Басымнан өткен жәйт :
Ерсұлтан деген досын болатін. Үйіміз жақын еді. Мектеп бірге баратын едік. Ол маған бостан-бос көп ренжитін, ренжіседе басқа сылтауларды айтатын. Мені ол ренжітседе мен оның үйіне барып кешірім сұрайтынмын, өзі ренжіте тұрып бірде-бір рет кешірім сұрамады, үйгеде келмейтін, кластағылармен онша көп араласпайтын еді. Үйіне оны іздеп менен басқа ешкім бармайтын. Бір күні сабақта (11 сынып. Сәуір айы) маған поролін ауыстырып беруімді өтінді. Дәл сол күні менде единиц жоқ еді, минуста едім. Оған ертең ауыстырып беремін, единиц жоқ кәз дедім. Олда аа жарайт деді. 24 сағат өтті. Сабаққа келіп амандастым омен, үндемей отыра берді. Менде сездім кешегі жәйтке б0ла ренжігенін. Звонокта маған келіп поролімді ауыстырайық деді. Менде аа давай ед салдым дебем, сразу неге кеше ауыстырмадың Нұрдәулетке ауыстырттым деді. Сосын мен ауыстырған болсаң неге ауыстырайық дейсің? Тіпті амандаспайсың дедім. Сол кезде ол мені боқтап, балағаттап жіберді.. Қатты нервқа тиді сол жерде разборка ашайын деп тұр ем, еғойш қайтем досымғо дедім іштей. Мен оны боқтамастан үндемей кетіп қалдым. Ол кешірім сұрай мекен, намысы болса сұрар деп жүре бердім. Ол амандаспайды, кездесіп қалсақ итеріп кетеді. Менің кінәм оған көмектеспекші болғанымба? Кінәм ед жоқ болғаныма? Достық поролмен единицадан арзан тұрама?
Бір күні ҰБТ ға байланысты ата-аналар мен жиналысы өтті, оған түлектерде қатысты. Жиналысқа мамаммен бара жатыр едік Ерсұлтан қақ алдымыздан шыға келді, мені қоя тұрайық анаммен амандаспай алдымыздан өтіп кетті. Сол кезде жарылып кете жаздадым! Ашуым ішіме сыймай, әрең шыдадым! Содан оның намыссыз, имансыз екенін ұғып қатты настр түсіп кетті. Ондай достың керегі жоқ деп, бір сілкіп салдым. Міне Желтоқсан болды, әлі кешірім сұрамады. Мен оған мені ренжітседе барушы едім, мынаусысында намыс шіркін жібермеді. Менің инеттегі сайтыма, агентте боғауыз сөздерін жазып кетеді...
Сіздер қалай ойлайсыздар? Мен оған тағы барайынба кешірім сұрап, ол бастасада, жоқ әлде бір достан мәңгіге айырылайынба?!
