осы қыста бір баламен кездесіп жүрдім, 1 айдың шамасындай кездестік, содан соң ол өзгере бастады, бұрынғыдай соқпай жүрді, мен қырсықтығым және намысшылдығым (гордость) жібермей оны тастап кеттім, оны қатты жақсы көрмеймін деп ойладым. Содан кейін ол хауарласып жүрді, мен дөрекі сөйлеп айтып тастадым, сондада хауарласып жүрді, сосын соқпай қалды, бәрі тамаша болды, есіме алмадымда, уақыт өте келе есіме түсетін болды. Осы жаздан бастап сағына бастадым, содан бері өкініп сағынып жүрмін, есіме жиі түседі. Жақында оның досымен сөйлескенімде қызы бар екенін айтты. Біреудің бақытына араласпайын деп өз-өзімді қолға алуға тырыстым. Ұмыта бастасам, қайта есіме түседі. Кеше оны сыртынан көріп қалдым, қайта сағынып жүрмін. Не істесем болады, ақылдарыңызды беріңіздерші? Ұмытайын қызымен бақытты болсын десем ішім күйіп барады, отырып қызғанамын. Хабарласайын десем қызы бар, не істеймін?
