Жаспыз ғой әлі де!))
Кішкене кезімде бір мультик бар етін. Онда бір үлкен кісінің бақшасына кішкене жүгірмектер ұрлыққа түсіп,жемістер жемекші болады. Сол кезде қарт кісі соларды бастап келген баланы ұстап алып,тәртіпке салады..... Бала мен қарт кісінің үлкен достығы басталады. Қарт кісі балға көрген-білген оқиғаларын айтып береді. Оның бір әңгімесінде ол жастық шағыңды қайта әкелетін тас туралы айтады. Бала оны қызығып іздеуге кіріседі.... Ақыр соңында сырқаттанып жатқан қартқа бала әлгі тасты тауып әкеледі. Сол кезде қарт кісі :*Жоқ, мен мені жастық шағыма қайта оралтудың қажеті жоқ! Мен сүрген өміріме еш өкінбеймін! (Ол кісі соғысқа қатысып,елін қорғап,майданда қарулас достарына қолынан келгенше аянбай көмектескен. еліне келіп,ел үшін тер төккен азамат болған екен)Бұл тасты сен өз кәдеңе жаратарсың деген екен. Міне кезіндегі жүгірмек (анасын зар қақсатып,ұрлыққа түсіп,бұзықшылық жасаған) осы тасты өз кәдесіне жаратуға бел байлап,өзгереді... Қысқаша осы.
Айтайын дегенім,осындағы қарт кісінң сөзі. Өмірдің қайта айналып келмейтіні баршамызға аян. Сол себептен оны қайталанбайтындай етіп,әрбір жасаған істің,әрбір сөйлеген сөздің орынды әрі пайдалы болғаны абзал.
