Камера барлық аудиторияларға қойылған, екі глушитель қойылды...сосын 5-6 комиссия кіріп-шығып жүрді, жолым болмағанда есіктен өткеннің көзіне түсетін 1 қатардың 2 партасының оң жағында отырдым... бағыма орай шпор пайдалану мүмкіншілігі туды...жолым болмағанда шпордан таба алмадым, көбі жаңадан қосылған сұрақтар екен...бағыма қарай комиссияға ұсталмадым...жолым болғанда металіздегіштен әп-сәтте өтіп кеттім, себебі сотка алып кірмедім, киімімді ақтарып, тексеріп көрмеді, кәні, ойбаааай, бір кабинетке алып барып, киімдеріңді ақтарып, қалта анау-мынауларды тексереді деп жанымызды алған болатын, түк те қол тигізген жоқ, себебі үстіңде темір сияқты нәрселер болмады... қыздарды бөлек, балдарды бөлек метал іздегішпен тексерді, бірақ металіздегіш бірдеңе тапқан бойда, бір кабинетке апарып, қалтаңды қағып алды...Универде тапсырып жылап шықпаған адам болмады, себебі тарих пен математика өте қиын болды, тіпті наугат ұра салып шыққандар да болды, аудиторияда жүрегі нашарлар талып, құлап жатты...Қорытындысында ровно 100 балл жинадым, мектебім бойынша 3 орындамын, грантыма ілігетін баллымды жинап шықтым, әйтеуір, шүкір-шүкір... көбі проходнойдан өтпей құлады....өзгеріс өте көп, бір қызды шпор-мпорымен ұстап алып, комиссия шығарып жібермек болды, анау қыз шыңғырып, сол жерде жылап, талып қайтадан орнына келді, шығарып жібермеді...Байқағаным, 100-ге жете алмағандар, грантқа ілікпегендер саны өте көп, көшеде біреулер жылап жүр, мен өз өзімді не болса да жыламаймын, өмір осымен тоқтамайды деп сабыр сақтап, биязы қалыппен бардым...Осы сайтта, бір бала жазып еді, уайымдамай, қорықпай бару керек, қорықсаң өз өзіңді ұстап бересің деп, мен сол принципті ұстандым, күліп бардым, күліп шықтым, нәтижесінде қуанып отырмын, Сұрақ-жауапта сыр бөліскеніме қуанып отрмын..)) рахмет, бәріңізге...Аллаһ разы болсын сіздерге))
